Bij recreatief duiken is zuurstof vergiftiging een praktisch onbekend begrip.  Zuurstof vergiftiging bij professionele duikers kan echter sneller voorkomen vanwege de speciale apparatuur en technieken met pure zuurstof die zij gebruiken.  Bij recompressie behandeling wordt ook vaak pure zuurstof onder druk gebruikt en kunnen vergiftigingsverschijnselen voorkomen.

Er zijn twee soorten zuurstofvergiftiging. 
Een die het ademhalingssysteem beïnvloed en een die het zenuwstelsel beïnvloed.

Om de eerste variant op te lopen bij het gebruik van perslucht zou men bijvoorbeeld op zo’n 18 meter (onder de partiële zuurstofdruk die daar heerst) 35 uur moeten blijven, of op 40 meter nog steeds meer dan 12 uur.  De kans dat deze vorm bij recreatief duiken op zal treden is dus wel uitgesloten.  Deze vorm van vergiftiging tast de longen aan, zij zijn dan in steeds mindere mate in staat zuurstof over te brengen naar het bloed.  Over de oorzaak is men nog onzeker.

Voor de tweede vorm, vergiftiging van het centraal zenuwstelsel, is minder tijd nodig voordat symptomen zich ontwikkelen, maar wel veel meer partiële zuurstofdruk.  Deze vergiftiging wordt bij persluchtduikers niet verwacht tot zij op 2x de aangeraden recreatieve diepte komen (zo’n 70 tot 80 meter).Bij deze vergiftiging wordt het centrale zenuwstelsel aangetast en veroorzaakt trekkende lippen, spiertrillingen en misselijkheid, en in een verder gevorderd stadium bewusteloosheid.  Ook hier weet men niet zeker wat de oorzaak is.

Bij 100% zuurstof ademen aan de oppervlakte is zuurstofvergiftiging van het centraal zenuwstelsel onmogelijk.  Dit is waarom EHBO-ers bij een ongeval, zonder zorgen over een vergiftiging, zuurstof mogen toedienen. 100% Zuurstof gebruiken tijdens het duiken zorgt wél voor serieuze problemen in tegenstelling tot het met perslucht duiken.  Op een diepte van iets meer dan 6 meter is de partiële druk van de zuurstof dan al hoog genoeg om centrale zenuwstelsel vergiftiging te veroorzaken.